- Επιλυτής = άτομο που από την φύση του έχει μεγάλη ικανότητα και τάση για την επίλυση ζητημάτων και για την παραγωγή ορθότητας (ανόρθωση, επανόρθωση, διόρθωση) -
Το βασικό χαρακτηριστικό ενός επιλυτή είναι η βιολογικά δοσμένη εσωτερική ορθονομία. Έχει μεγάλη ικανότητα αλλά και τάση για απλοποίηση, γενίκευση. Η σκέψη του είναι σχεδόν ουδέτερη και έχει έναν μεγάλο έλεγχο των συναισθημάτων και ενστίκτων του, όσο αφορά την επιρροή στην λογική σκέψη του.
Η μεγάλη και βιολογικά δοσμένη τάση του για 'ορθονομία' κάνει ένα τέτοιο άτομο να επιβιώνει δύσκολα στην κοινωνία, η οποία είναι γεμάτη ανορθονομίες. Ανακαλύπτει την έλλειψη ακεραιότητας σε οποιοδήποτε σύστημα, πράγμα που τον κάνει 'εχθρό' σε σχεδόν κάθε περιβάλλον.
Για παράδειγμα, το άτομο απορρίπτεται συχνά από τους συνανθρώπους του, λόγω του ότι αποσπά τους θεωρητικούς "νόμους" (πιστεύω, ηθικοί κανόνες, ...) μέσω παρακολούθησης των λεγόμενων και πράξεων τους. Στην συνέχεια βρίσκει αντιθέσεις στα λεγόμενα και στις πράξεις που ακολουθούν, πράγμα που εκνευρίζει συνήθως τον συνομιλητή, εφόσον δεν έχει τον χρόνο να 'χωνέψει' τις 'αποκαλύψεις' αυτές που έρχονται η μία μετά την άλλη. Οι συνομιλητές απαντούν με σιωπή, οργή ή και φυγή.
Ο Επιλυτής κατέχει πολλαπλούς ρόλους. Εκτελεί δηλαδή ανάλυση, απλοποίηση, γενίκευση και επίκριση. Συμβάλλει και στον σχεδιασμό και την υλοποίηση της τεχνοκρατικής υποδομής. Ο Αρχικός Επιλυτής αναλαμβάνει και την διοίκηση του όλου έργου (μέχρι να σταθεροποιηθεί το σύστημα νόμων).