Όταν υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων, οι αλληλεπιδράσεις αυξάνονται. Γίνεται πιο δύσκολο να οριστούν κανόνες, απλά διότι πολλά άτομα πρέπει να τους τηρούν. Όμως υπάρχει και κάτι θετικό: η δυνατότητα να εποπτεύει ο ένας τον άλλον.
Και πάλι, το σύστημα νόμων πρέπει να είναι γραπτό, ή έστω απόλυτα ξεκάθαρο, ώστε να μην υπάρχουν παρερμηνεύσεις και με αυτό, ανάρμοστη άσκηση εξουσίας. Απλοί κανόνες βοηθούν σε αυτό, όταν εκφράζονται κατανοητά ως νόμοι.
Η αποδοχή είναι το βασικό στοιχείο ενός ορθόνομου ατόμου. Όταν γνωρίζει ότι «θα έπρεπε», μα για κάποιον λόγο δεν μπορεί να δράσει ανάλογα, κάνει έστω το πρώτο βήμα και το αποδέχεται. Αρχικά προς τον εαυτό του, μετά όλο και περισσότερο - μέχρι που καταλήγει να το αποδεχθεί δημόσια.
Έτσι γίνεται στην ουσία το πρώτο βήμα για την επίλυση. Το ζήτημα γίνεται υπαρκτό, άλλα άτομα μπορούν να ταυτιστούν, να ενασχοληθούν.
Η Ορθόνομη ομάδα λειτουργεί και βελτιώνεται με βάση νόμων. Το κάθε μέλος της ομάδας μπορεί να θέσει ένα ζήτημα, το οποίο θα επεξεργασθεί βάση υπαρκτών νόμων. Εάν δεν υπάρχει νόμος, θα αναλυθεί με βάση την ορθή λογική και εφόσον επιλύθηκε ένα ζήτημα, αποσπάται ένας κανόνας, ο οποίος καταγράφεται ως νόμος (κατανοητός για τα μέλη της ομάδας). Οι κανόνες αυτοί γενικεύονται όπου είναι δυνατόν, ώστε να μειωθεί ο αριθμός νόμων και οι εξαιρέσεις.
Δεν αποφασίζει ούτε ο αρχηγός αλλά ούτε και η πλειοψηφία. Αποφασίζουν οι κανόνες, οι οποίοι διαμορφώνονται συλλογικά από όλα τα μέλη. Στην ουσία «αποφασίζει» το μέλος το οποίο μπορεί να δημιουργήσει (αλλά και να διατηρήσει) το σύστημα νόμων με την υψηλότερη λογική ακεραιότητα.